Bölge Adliye Mahkemesi, pandemideki sürecinde ücretsiz izinde geçen sürelerin kıdem tazminatı hesabına eklenmesi gerektiğini belirten emsal bir karara imza attı.
Pandemi süreci tüm dünyayı olumsuz etkilerken Türkiye'de yaşanan bu durumdan nasibini almak zorunda kaldı.
Diğer ülkelere nazaran Türkiye, pandemi sürecini daha iyi yönetti ve yaptığı çalışmaların da karşılığını aldı.
İşverenler, çalışanlarını ücretsiz izine çıkarırken bu süreçte devlet tarafından kısa çalışma ödeneği uygulaması hayata geçirildi.
Diğer yandan Ücretsiz izin konusunda 4857 sayılı İş Kanunu'nun 55'inci maddesinin 'j' bendinde yer alan 'işverenler tarafından verilen diğer izinler' ifadesinin pandemi ücretsiz izni de kapsayacağı konuşuluyordu.
Kafalar karışıktıBazı uzmanlar, ücretsiz iznin mevcut yasal düzenlemeler çerçevesinde kıdem süresine dahil olmadığını ifade ederken; karşıt görüştekiler de pandemide geçen ücretsiz izin sürelerinin yıllık izne hak kazanmak için gerekli kıdemin hesabında dikkate alınacağını dile getiriyordu.
Mahkemeden emsal bir karar çıktıKonuyla alakalı tartışmalar devam ederken konuyla alakalı Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı.
Mahkeme, ücretsiz izinde geçen sürelerin kıdem tazminatı hesabına eklenmesi gerektiğine hükmetti.
İHA'nın haberine göre; milyonlarca işçiye müjde niteliğindeki olan karar oy birliğiyle kabul edilirken alınan kararda şöyle denildi;
'Yargıtay 9. ve 22. Hukuk dairelerinin yerleşik kararlarına göre işçinin ücretsiz izinde bulunduğu sürelerde iş akdi askıdadır. İşçinin 6 aylık kıdem hesabına deneme ve askıda kalan sürelerde dahil edilir.
Başka bir anlatımla bu hesapta fiili çalışma süreleri mutlak olarak aranmaz.
Bu kararlar da dikkate alındığında 7244 sayılı kanun ile 4857 sayılı kanuna eklenen geçici 10.madde çerçevesinde tek taraflı izin uygulaması sonucunda kullandırılan ücretsiz izin süreleri 6 aylık kıdem süresi hesabında dikkate alınması gerektiği anlaşılmaktadır.
Bu nedenle İş Mahkemesi'nce yargılamaya devam edilerek davanın esası hakkında hüküm kurulması gerekirken dava şartı yokluğundan davanın reddine dair karar verilmesi hatalıdır.'
