Mübarek üç aylardan Recep ayının ilk perşembe gününü cumaya bağlayan gece idrak edilen Regaip Kandili, rahmet ve bereket gecesi olarak kabul ediliyor.

Sözlükte kendisine rağbet edilen şey, bol ve değerli bağış anlamına gelen regaip, hadis ve fıkıh literatüründe ise bol sevap, mükafat, faziletli amel anlamlarında kullanılıyor.

“Recep ayının ilk Cuma gecesine Regaip gecesi denir. Regâip, Arapça bir kelimedir ve "reğa-be" kökünden gelmektedir. "Reğa-be" kelime olarak, herhangi bir şeyi istemek, arzulamak, ona karşı meyletmek ve onu elde etmek için çaba sarfetmek demektir.

Terim olarak Regâip, Türkçe'de kandil geceleri dediğimiz mübârek gecelerden biridir. Hicrî takvime göre, yedinci ay olan Receb'in ilk cuma gecesi Regaip kandilidir. Bu gecede Yüce Allah'ın rahmet, bağış ve yardımlarının dağıtıldığına inanılır.

Regâip gecelerinde dua etmek, tövbe ve istiğfarda bulunmak, bu geceyi çeşitli ibâdetlerle geçirmek, genel olarak alimler arasında kabul görmüştür.

Resûlullah ümmetine şu duayı telkin etti: “Ey Allâhʼımız! Recep ve Şâbânʼı mübârek eyle, Ramazanʼa mülâkî eyle / ulaştır.”(Taberânî, Evsat, IV, 189; Beyhakî, Şuab, V, 348. Krş. Ahmed, I, 259)

Üç aylar, dua ve tövbelerimizin kabul edilme ümidini daha fazla hissedeceğimiz aylardır. Recep ayı ile başlayan, Şaban ile devam eden ve Ramazan ayı ile sona eren üç ayları dualarla ibadetlerle geçirmek çok önemlidir.

Beş gecede duların kabul olduğu bildirilir:

"Beş gece vardır ki onlarda yapılan dualar geriye çevrilmez. Recebʼin ilk gecesi, Şabanʼın ortasında bulunan gece, Cuma gecesi, Ramazan Bayramı ve Kurban Bayramı geceleridir." (Abdurrezzak, Musannef, IV, 317; Beyhaki, Şuabül-İman, V, 287-288) Bu sebeple Müslümanlar bu geceleri hep ihya etmişlerdir.

Regaib gecesinin gündüzünde oruç tutmanın önemi

Sevgili Peygamberimiz Recep ayı girdiği zaman şöyle buyurdular: Said İbn Cübeyr’den (r.a.) nakledildiğine göre: “Recep ayındaki oruçtan sordum. Bana şu cevabı verdi: İbn Abbas’ı (r.a.) dinledim şöyle demişti: “Resulullah Recep ayında bazı yıllarda öyle oruç tutardı ki biz; galiba hiç yemeyecek (ayın her gününde oruç tutacak) derdik. (Bazı yıllarda da öyle) yerdi (ki biz galiba hiç oruç) tutmayacak derdik." (Ebu Davud, Sünen, K. Savm 56, (II, 811)) (İLKHA)