Bir İnsanın Adı Gibi "Kahraman" Oluşuna Tanıklık Ettim

Hayatta bazı insanlar vardır; sadece yaptıkları işlerle değil, varlıklarıyla iz bırakırlar. Onlar ne çok konuşur, ne de kendilerini gösterme derdindedir. Ama bir odaya girdiklerinde oranın havası değişir, bir çocuğun yüzü güler, bir annenin kaygısı diner, bir babanın gözlerine umut dolar.

Ben böyle bir insanla tanıştım.
Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde görev yapan Çocuk Hematoloji ve Onkoloji Uzmanı Dr. Kahraman Öncel…

45 yaşındayım. Yıllardır gazetecilik yapıyorum, birçok doktorla, sağlık çalışanıyla yolum kesişti. Ama gönül rahatlığıyla söylüyorum: Dr. Kahraman Öncel gibi bir hekime ilk kez rastladım.
Adı gibi bir kahraman. Ve adı kadar yüce bir kalbin sahibi.

Çocuk Hematolojisi ve Onkoloji... Adı bile ağır.
Kanserle, lösemiyle, kemik iliği hastalıklarıyla mücadele eden minik bedenler, büyük savaşlar veriyor.
Ama bu savaşta yalnız değiller.
Çünkü bir doktor var ki, sadece tıbbi bilgisiyle değil, yüreğiyle, sevgisiyle, sabrıyla çocuklara ve ailelerine güç veriyor.

Dr. Kahraman Öncel, hastanede yalnızca bir uzman değil; çocukların abisi, annelerin sırdaşı, babaların dayanağı olmuş.
Her hastasına ismiyle hitap eden, onların korkularını ezberleyen, bir oyuncak ayının bile hangi çocuğa ait olduğunu bilen bir hekim düşünün…
İşte size gerçek bir fedakârlık tablosu.

Onu izlerken fark ediyorsunuz ki, tıp sadece bilgiyle değil, yürekle de yapılmalı.
Dr. Öncel’in hastalarıyla göz hizasında konuşması, ellerini sıkıca tutması, gülümsemesi, gerektiğinde bir köşeye çekilip aileyle dua etmesi… Bunlar unutulacak detaylar değil.
Onun yanında tedavi sadece ilaçla değil; umutla, şefkatle ve insanlıkla veriliyor.

Ne yazık ki modern tıbbın soğuk duvarları arasında, bu tür insanî yaklaşımları görmek zorlaştı. Doktor-hasta ilişkisi çoğu yerde sadece "tanı ve tedavi" ile sınırlı kalıyor.
Ama Dr. Kahraman Öncel, o kalıpları yıkıyor.
İnsanlık adına, vicdan adına, hekimlik adına bambaşka bir sayfa açıyor.

Böylesine özverili bir hekimin bölgemizde görev yapması, geniş bir coğrafyadaki çocuklar için büyük bir şanstır. Çünkü bir doktor düşünün: Hem çocuğun kalbine dokunuyor, hem de bir ailenin dağılmak üzere olan sabrını yeniden toparlıyor.

Dr. Öncel gibi insanlar, sadece mesleklerini değil, yeminlerini de hakkıyla taşıyorlar.

Ben bu yazıyı kaleme alırken sadece bir teşekkür etmek istemedim.
Aynı zamanda şunu da kayda geçirmek istedim:
İyilik hâlâ var.
İnsanlık hâlâ nefes alıyor.
Ve o nefes, bir hastane koridorunda çocukların gülüşüne karışabiliyor.

Kendisine en derin teşekkürlerimi sunuyorum.
Sadece iyi bir doktor olduğu için değil…
İyi bir insan, bir öğretmen, bir "kahraman" olduğu için.

İyi ki varsın KAHRAMAN DOKTOR…