İçsel Bir Boşluk
“Duygusal ihmal genellikle çocuklukta –ebeveyn tarafından- söylenmiş şeylerden ziyade ‘söylenmeyen’, ‘gözlemlenmeyen’, ‘hatırlanmayan’ şeylerdir.”
Dr. Jonice Webb
Hayatın karmaşıklığı içerisinde, duygusal ihmal adını verdiğimiz bir yara var. Bu yara yavaş yavaş yıpratır, derinleşir ve ruhumuzu kemirir.
Duygusal ihmal, bir kişinin duygusal ihtiyaçlarının görmezden gelinmesi, önemsizleştirilmesi veya ihmal edilmesidir. Bu ihmal çocukluk yaşından yetişkinliğe kadar uzanabilir ve hayat boyu etkilerini hissettirebilir. Bu bazı kişilerde zaman zaman anlam verilemeyen bir boşluk hissi ya da adını koyamadığımız bir huzursuzluk, bazen hissizlik, heyecansızlık, hayata karşı bir isteksizlik ya da hayattan zevk alamama, hep bir şeyler eksikmiş gibi ortaya çıkabilir.
Dr. Jonice Webb -Çocuklukta İhmalin İzi: Boşluk Hissi kitabında duygusal ihmale maruz kalmış bir danışanından şöyle bir alıntı paylaşıyor:
“Diğer insanlar benden farklı bir dünyada yaşıyor. Renkleri görüyor, her şeyi hissediyor, birbirlerini seviyor ve heyecanlanıyorlar. Ben bunların hiçbirini yaşayamıyorum. Benim için dünya gri. Ben dünyanın içinde yaşamıyorum; ona dışardan bakıyorum.”
Ayrıca duygusal ihmale maruz kalmış çocukların yetişkin olduklarında deneyimlediği ve onlara adeta musallat olmuş olan on yaygın semptom tespit ediliyor. Bunlar sırasıyla:
1)Boşluk hissi
2)Karşı bağımlılık
3)Gerçekçi olmayan öz değerlendirme
4)Kendine şefkati olmayıp başkalarına karşı şefkat dolu olma
5)Suçluluk ve utanç, sürekli “benim sorunum ne?” düşüncesi
6)Kendine yönelik öfke ve kendi kendini suçlama
7)Ölümcül hata (İnsanlar beni gerçekten tanısalar sevmezler düşünesi)
8)Kendini ve diğerlerini duygusal olarak beslemekte zorlanma
9)Zayıf öz disiplin
10)Aleksitimi (Zayıf öz farkındalık ve kendi duygularını anlamada güçlük)
Bu semptomların hepsinin sizde bulunması şart değil, birkaç tanesi baskın bir şekilde enerjinizi tüketiyorsa ve sizi sık sık depresif hissetmeye sevk ediyorsa, bu durumda duygusal olarak ihmal edilmiş olmanız olasılığının yüksek olduğunu belirtiyor yazar.
Duygusal ihmalin duygusu, sessiz bir fırtına gibi gelir ve insanın içini burkar. Dışardan her şey yolunda gibi görünür ama içimizde bir yerlerde bir boşluk hissederiz. Bu boşluk, yalnızlıkla, değersizlikle ve anlaşılmamakla doludur. Çocukken duygusal ihmale uğradıysak şuan kaç yaşında olursak olalım 6 yaşındaki o yaralı çocuklar olarak etrafta dolaşıyoruzdur
Bazen içsel bir sessizlik, duygusal bir soğukluk hissederiz. İlişkilerde zorlanırız, duvarlar öreriz. İlişkiler, duygusal ihmal duygusu yaşayanlar için bir labirentgibidir. İçimizdeki yaralarda dış dünyayla bağlantı kurmak arasında sıkışıp kalırız. Belki de sevmek ve sevilmek arasındaki mesafeyi anlamakta zorlanırız. Bu duygusal ihmalin yarattığı boşluk, hiçbir şeyle doldurulamaz gibi gelir. Çünkü bu boşluk, içsel bir boşluktur; dışardan gelen hiçbir şey onu tamamen dolduramaz.
Duygusal ihmal duygusu yaşayanlar için ilişkiler, bir yolculuktur. Bu yolculukta, birlikte büyümek ve destek olmak önemlidir. Birlikte, içimizdeki yaraları iyileştirebilir, sevgi ve anlayışla dolu sağlıklı ilişkiler kurabiliriz.
Duygusal ihmalin yankısı sessizce varlığını sürdürebilir, ancak bu yankıyı dinlemek, onu anlamak ve iyileştirmek mümkün. Kendimize şefkatli olmak, duygularımızı ifade etmek, içimizdeki çocuğa sarılmak önemlidir.
İlk adım, duygusal ihmalin etkilerini kabul etmektir. Geçmişteki acılarımızla yüzleşmeli ve hissettiklerimizi açıkça ifade etmeliyiz.
Diğer adım, kendimize şefkatli olmaktır. Kendimizi eleştirmek yerine, içimizdeki yaralı çocuğa sevgi ve anlayışla yaklaşıp onunla ilgilenmeliyiz.
Destek almak da duygusal ihmalin etkileriyle başa çıkmamıza yardımcı olabilir.
İyileşme sürecinde en önemli olan şey, kendimize olan güvenimizi yeniden kazanmaktır. Bu içsel gücümüzü keşfetmek, kendi doğruluğumuzu bulmak ve hayatın getirdiği zorluklarla başa çıkma gücümüzü yeniden kazanmaktır.
Her birimiz bu boşluğu doldurma gücüne sahibiz. Unutmayalım, geçmişin izleri bizi şekillendirir ama geleceğimizi belirlemez.
