Dünya, insanoğlunun ortak yuvası. Tarih boyunca nice medeniyetler bu topraklarda filizlendi, nice toplumlar aynı gökyüzünün altında kardeşçe yaşadı. Ancak ne yazık ki savaşların kanlı yüzü, bu güzel dünyayı defalarca karanlığa gömdü. İnsanlık, liderlerin ihtirasları ve rant hırsları uğruna bir kez daha acının pençesine itiliyor.

Bugün, savaşların sebep olduğu yıkımlara baktığımızda, bu acının yalnızca silahlarla değil, vicdanların susmasıyla derinleştiğini görüyoruz. Milyonlarca insan savaşların kurbanı oldu: Evlerinden, yurtlarından koparıldılar. Anne babasını kaybeden bir çocuğun gözyaşını hangi liderin çıkarı dindirebilir? Evsiz kalan bir insanın donuk bakışlarında, kaybolan onca hayalin hesabını kim verebilir?

Dünya kaynakları hepimize yeter! Oysa güç ve çıkar uğruna ölüme sürüklenen insanlar, savaşın kazananı olmadığını bizlere bir kez daha gösteriyor. Bombaların sesleri arasında kaybolan insanlık, bir kez daha kendisine şu soruyu sormalı: Bu savaşlar ne için? Dünya kimlere yetmiyor?

Liderlere sesleniyorum: Yeter artık! Halkların kaderi sizin politik çıkarlarınızın elinde oyuncak olmamalı. İnsanlık tarihine yeni bir sayfa eklemek yerine, neden kanlı geçmişin tekerrür etmesine izin veriyorsunuz? Bu dünya, insanların barış içinde yaşaması için yeterince büyük. Öyleyse neden birbirimizi öldürüyoruz?

Düşünün! Bir savaşın ardından geriye kalan ne oluyor? Yıkılmış şehirler, yetim kalmış çocuklar, toprağa erken yaşta uğurlanan binlerce insan… Sizin uğruna savaştığınız ideolojiler, rantlar, çıkarlar bir çocuğun gözyaşından daha mı değerli?

Unutmayın, tarih liderleri sadece zaferleriyle değil, insanlık için ne yaptığıyla da hatırlar. Barışı inşa edenler, savaşları durduranlar, insanlığın vicdanında gerçek kahramanlar olarak yaşayacak. Ancak savaşın kanlı gölgesinde kararlar almayı sürdürenler, yarın kendi çocuklarına bu dünyanın neden böyle olduğunu açıklayabilecekler mi?

Dünya, her birimize yetecek kadar geniş. Bu topraklar, sınırların ötesinde bir kardeşliği haykıracak kadar bereketli. Bu gökyüzü, barışın güneşini hepimize gösterecek kadar engin. Öyleyse neden birbirimizi öldürüyoruz?

Eğer bir savaş kazanılacaksa, bu savaş insanlığın vicdanıyla, nefret ve açgözlülüğe karşı olmalıdır. Eğer bir zafer olacaksa, bu zafer barışı tesis etmek için çabalayanların zaferi olmalıdır. Liderler, ellerinizi vicdanınıza koyun. Bu savaşları durdurun. Geleceği kanla değil, barışla yazın.

Artık yetim bir çocuğun gözyaşı olmamalı. Artık bir annenin oğlunun cenazesi başında ağlaması durmalı. İnsanlık bunu hak etmiyor. Ve unutmayın: Barışın kazananı herkes olur, savaşın kazananı ise kimse.

Ey liderler! Yeter artık. Dünya hepimize yeter. Savaşları durdurun!