Her hafta Cuma hutbesinin ardından hemen hemen her camide benzer bir çağrı duyulur: “Camimizin elektrik, su, doğalgaz giderleri ve diğer ihtiyaçları için yardımlarınızı bekliyoruz.” Cami cemaatinden toplanan bu yardımlar, yıllardır birçok caminin temel giderlerini karşılamak için tek yol haline gelmiş durumda. Peki, bu durum sürdürülebilir mi?
Camiler, sadece ibadet edilen mekânlar değil; aynı zamanda sosyal birliğin, dayanışmanın, kültürel mirasın da temsilcileridir. Vatandaşlar için manevi bir merkez olan bu yerlerin asgari giderlerinin hâlâ cemaatten toplanan bağışlarla yürütülmesi, hem din görevlilerini hem de cemaati zaman zaman zor durumda bırakıyor.
Oysa çözüm oldukça basit ve makul: Camilerin elektrik, doğalgaz ve su gibi temel giderleri kamu kaynaklarından karşılanabilir. Nasıl ki birçok kamu kurumu bu hizmetleri devlet desteğiyle sürdürüyor, camiler de bu kapsama alınabilir. Diyanet İşleri Başkanlığı bünyesinde ülke genelindeki camilere yönelik böyle bir düzenleme, camilerin sık sık yardım toplamak zorunda kalmasının önüne geçer.
Bu tür destekler, cami imamlarının asli görevlerine odaklanmalarını sağlar, cemaatin omzundaki maddi yükü hafifletir. Ayrıca yardım toplama ihtiyacı ortadan kalkınca, dinî mekânlarda para konuşulması gibi hassas konular da doğal şekilde gündemden düşer.
Üstelik bu adım yalnızca ekonomik bir kolaylık değil; aynı zamanda inanca ve ibadet özgürlüğüne verilen değerin somut bir göstergesi olur. Herkesin vergileriyle işleyen kamu sistemi içinde, camiler de toplumun ortak değeri olarak bu haktan yararlanmalı.
Elbette denetim ve adil dağılım ilkeleri göz ardı edilmeden bu tür bir kamu desteği sağlanmalı. Ama en azından temel giderler için bile olsa bu desteğin bir an önce hayata geçmesi, din hizmetlerinin sağlıklı ve onurlu şekilde sürdürülmesi açısından büyük önem taşıyor.
Camilerimizin ışıkları devlet eliyle daima açık kalsın.